Pomooocy. Trzeba napisać wiersz na temat "Polska to jest wielka rzecz". 4-6 zwrotek. Z góry dziękuję Natychmiastowa odpowiedź na Twoje pytanie. Stanisław Wyspiański. LUTY 1905, KRAKÓW Rzecz dostrzeżona z dorożki - przelotem, namalowana z pamięci już potem; powrócę Rzecz to piękna sławi bowiem poświęcenie dla dobra własnego polis. Robi to jednak niezwykle pragmatycznie, wręcz wykazując krótkowzroczność tchórzliwej prywaty. Konsekwencję dbania jedynie o własne dobro i rodzinę Tyrtajos ukazuje jako los pogardzanego wygnańca. Literatura piękna. Marek Kotusch. Sennik. Kobiety, tysiące podróży. Historia kilkudziesięciu lat życia mężczyzny snuta przez autora w pierwszej części książki, przetykana dialogami i komentarzami, jest opowieścią o jednej miłości do trzech różnych kobiet, w różnych miejscach i czasie. Cena: 44.00 PLN. . Tyrteusz stworzył poezję, która z czasem nazwana została tyrtejską. Utrzymana była w duchu patriotyzmu i zagrzewała do walki o dobro ojczyzny. Ideę tego nurtu doskonale odzwierciedlają słowa utworu Tyrteusza: Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szereguGinie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny Powyższe słowa mogą stanowić także definicję patriotyzmu, który wymaga poświęcenia dla kraju. Dlatego też w czasach zniewolenia Polski, twórcy chętnie sięgali po poezję zapoczątkowaną w starożytności przez Tyrteusza. Jej wpływ najsilniej odzwierciedla się w literackiej epoce romantyzmu, kiedy patriotyzm rozumiany był jako oddanie dla ojczyzny, bezwzględne poświęcenie, walka dla dobra kraju i jego umiłowanie. Tak właśnie patriotyzm rozumie Tyrteusz. Jest to idea cenna dla przyszłych pokoleń, mimo że współcześnie – w wolnej Polsce – może być nieco zdezaktualizowana i modyfikowana. Podmiot liryczny w utworze Tyrteusza wspomina także o dumie, jaką odczuwać mogli polegli przed śmiercią. Zginęli oni bowiem na polu bitwy, nie poddając się i walcząc w słusznej sprawie. Dzięki swej odwadze stali się zwycięzcami, nawet jeśli ponieśli śmierć. Zatem lepiej zginąć na polu bitwy, niż zostawić swój kraj w potrzebie. Podmiot liryczny wspomina także o hańbie, jaka wynika z niepodjęciem walki. Osobę taką spotyka najgorsza przyszłość. Wtedy grozi mu los żebraka, który nie ma swojego miejsca na ziemi i jest ignorowany przez ludzi: Kiedy atoli swe miasto i ziemię żyzną porzuca,Wnet żebrakiem się staje - los to najgorszy ze wszystkich -Jako że z miłą swą matką i z ojcem staruszkiem się błąka, Dzieci maleńkie przy sobie mając i prawą małżonkę. Osobie, która nie dba o dobro swego kraju grozi wrogość ze strony społeczności. Dodatkowo ściąga na siebie zło i nieszczęścia. Pozostaje zhańbiony i ignorowany: Wówczas wrogość go wita wśród ludzi, do których przybędzie Przed niedostatkiem uchodząc, biedą nieszczęsną trapiony, Hańbą rodzinę okrywa, zeszpeca wygląd swój świetny, Wszelka niesława a także zło tuż za nim podąża. Skoro więc błędny wygnaniec żadnego nie budzi współczucia, Żadną czcią się nie cieszy, przyszłość też rodu niweczy Zatem wiersz Tyrteusza możemy podzielić na dwie części. Pierwsza jest częścią opisową, prezentującą dwie postawy ludzkie – patriotę, który jest gotów oddać życie za ojczyznę, więc otoczony jest chwałą i sławą oraz tchórza, który boi się walczyć za ojczyznę, przez co sprowadza na siebie hańbę i nieszczęścia. Druga część jest refleksyjna. Stanowi rodzaj nawoływania do walki w obronie kraju ojczystego. Zachęca do gotowości do poświęcenia i oddania życia. Podmiot liryczny utożsamia się z taką postawą, gdyż w swym nawołaniu używa 2. osoby l. mnogiej: Walczmy mężnie w obronie tej naszej ziemi i dzieci, Choćbyśmy zginąć musieli, życia swojego nie szczędźmy. Następnie kieruje apostrofę do młodych mężczyzn, którzy są w pełni siły i to oni stanowić będą siłę w walce. Podmiot liryczny rozważa w tej części również, co należy robić, by być szczęśliwym: walczyć w obronie ojczyzny, nie bać się śmierci, nie zostawiać człowieka w potrzebie, nie uciekać, być odważnym i wytrwałym oraz nie baczyć na cierpienie: Nuże, młodzieńcy, walczcie, a jeden przy drugim niech wytrwa, Myśli o szpetnej ucieczce nie dopuszczajcie, ni strachu, Ale sercom w swych piersiach przydajcie wielkości i męstwa, Lęk przed życia utratą, z wrogiem się starłszy, odrzućcie, Tych zaś, którym już wiek poruszania się lekkość odebrał, Nie zostawiajcie uchodząc z bitwy, starców czcigodnych. Szpetna wszakże to rzecz, gdy w pierwszym szeregu walczących, Tam, gdzie miejsce jest młodych, legnie starszy już człowiek, Białe włosy na głowie mający i brodę srebrzystą,Który ducha mężnego tchnienie wydaje ostatnieW pył, a w miłych swych dłoniach skrwawiony srom ukrywa- rzecz to szpetna dla oczu, tego nie godzi się widzieć -Ciało zaś z szat ma odarte; młodemu zaś wszystko przystoi, Póki uroczej młodości kwiat go świetny ozdabia; Żyjąc, podziw on wzbudza wśród mężczyzn, dla niewiast uroczym Zda się, a pięknym, gdy zginie walcząc w pierwszym szeregu. Zatem niech każdy wytrwa w rozkroku stając, a obie Nogi niech oprze o ziemię mocno, i zęby zaciśnie. Wiersz Tyrteusza jest utworem pisanym heksamenterm, o patetycznym tonie. Pojawiają się w nim apostrofy, np.: „młodzieńcy”, metafory i epitety. Rozwiń więcej Więcej wierszy na temat: Miłość « poprzedni następny » Niepokojące są stwierdzenia, że miłość można niedoceniać. I lekceważyć uczuć siłę, …jakie to przykre, i nie miłe. Jak ten co mówi takie słowa, miłości stanów chce dochować. Gdy zło wychwala ponad siłę, …jakie to przykre, i nie miłe. Zwalczać nam trzeba i strofować, myśli co tworzy głupio głowa. I rozpowszechnia słowa zgniłe, …jakie to przykre i niemiłe. A walczyć można przez przeczenie, głosić jedyne też twierdzenie, że miłość jest, i będzie trwała, …jak piękna rzecz to i wspaniała. Napisany: 2007-10-26 Dodano: 2008-02-21 10:09:51 Ten wiersz przeczytano 395 razy Oddanych głosów: 8 Aby zagłosować zaloguj się w serwisie « poprzedni następny » Dodaj swój wiersz Wiersze znanych Adam Mickiewicz Franciszek Karpiński Juliusz Słowacki Wisława Szymborska Leopold Staff Konstanty Ildefons Gałczyński Adam Asnyk Krzysztof Kamil Baczyński Halina Poświatowska Jan Lechoń Tadeusz Borowski Jan Brzechwa Czesław Miłosz Kazimierz Przerwa-Tetmajer więcej » Autorzy na topie kazap Ola Bella Jagódka anna AMOR1988 marcepani więcej » Tyrtajos, Tyrteusz (VII w. to piękna Tyrtajos, Tyrteusz (VII w. Grecki twórca liryki. Imię poety przeszło do historii jako symbol poety bojownika. Elegie patriotyczne Tyrtajosa zagrzewały Spartan do walk zbrojnych z Meseńczykami. Według legendy Spartanom objawiono w Delfach wyrocznię, że zwyciężą tylko wtedy, gdy ich wodzem będzie Ateńczyk. Na dowódcę wyznaczono wtedy kulawego Tyrtajosa. Zamiast wojskowych posiłków Ateńczycy posyłali walczącej Sparcie jego pieśni, dzięki którym mieli odnieść zwycięstwo. Tyrtajos w swoich elegiach patriotycznych przedstawiał sławę jaką zdobywa sobie mężny wojownik za życia i po bohaterskiej śmierci, i przeciwstawia jej upokarzający los zwyciężonych. Wszystko co pisze ma zachęcić, by stać nieugięcie w pierwszym szeregu i choćby za cenę życia walczyć o zwycięstwo. Najwyżej ceni ofiarę złożoną dla wspólnej sprawy. Z pięciu ksiąg jego twórczości zachował się około 150 wersów. Od imienia poety wywodzi się termin tyrteizm (poezja tyrtejska), czyli poezja patriotyczna zagrzewająca do walki – w naszej kulturze w obronie niepodległości. W polskiej literaturze motywy tyrtejskie ożyły w okresie niewoli narodowej w XIX w. Szczególnie hołdowali im filomaci. Rzecz to piękna Poeta znany jest przede wszystkim z wiersza Rzecz to piękna. Wywodzi się prawdopodobnie z pieśni żałobnych. Utwór dzieli się na dwie części. W pierwszej głosi pochwałę odwagi, umiłowanie ojczyzny, za którą pięknie jest oddać życie. Następnie ukazuje dzieje wojownika, który ucieka przed wrogiem. Po dwuczłonowej części opisowej następuje wnioskowanie, mające w elegii Tyrteusza charakter wezwania. Ten typ liryki był uznany przez pisarzy i krytyków antycznych za najbardziej wartościowy, najważniejsza jest bowiem zawartość moralna i moralne oddziaływanie utworu. Rzecz to piękna zaprawdę, gdy krocząc w pierwszym szeregu,Ginie człowiek odważny, walcząc w obronie ojczyzny;Kiedy atoli swe miasto i ziemię żyzną porzuca,Wnet żebrakiem się staje – los to najgorszy ze wszystkich –Jako że z miłą swą matką i ojcem staruszkiem się błąka,Dzieci maleńkie przy sobie mając i prawą wrogość go wita wśród ludzi, do których przybędziePrzed niedostatkiem uchodząc, biedą nieszczęsną trapiony,Hańbą rodzinę okrywa, zeszpeca wygląd swój świetny,Wszak niesława, a także zło tuż za nim więc błędny wygnaniec żadnego nie budzi współczucia,Żadną czcią się nie cieszy, przyszłość też rodu niweczy,Walczmy mężnie w obronie tej naszej ziemi i dzieci,Choćbyśmy zginąć musieli, życia swojego nie młodzieńcy, walczcie, a jeden przy drugim niech wytrwa,Myśli o szpetnej ucieczce nie dopuszczajcie, ni strachu,Ale sercom w swych piersiach przydajcie wielkości i męstwa,Lęk przed życia utratą, z wrogiem się starłszy, odrzućcie,Tych zaś, którym już wiek poruszania się lekkość odebrał,Nie zostawiajcie, uchodząc z bitwy, starców czcigodnych. (...)Zatem niech każdy wytrwa w rozkroku stając, a obieNogi niech oprze o ziemię mocno, i zęby zaciśnie.

tyrtajos rzecz to piękna wiersz